Niech obecne święta nie będą jedynie upamiętnieniem historycznych Narodzin Naszego Zbawiciela. Choć tym niech będą także. Ponadto jednak niech będą Narodzinami Jego w głębi naszego jestestwa. Jestestwa opisywanego jako nasze Serce. Jakie to niech będą narodziny i kiedy one się dokonają? Gdy wolę Jego spełnimy szczególnie w Tym Czasie.
Wolę, wyrażoną w przykazaniu Miłości Bliźniego. Kto bowiem wolę Jego w tym realizuje, na łaskę Jego głębię swojego jestestwa otwiera, a łaska Jego to cząstka Jego samego i Narodziny Jego w nas. Cząstka ta, w nas wtłoczona jakby rodzi się w nas a poprzez to i Nasz Zbawiciel w nas się rodzi. Ta miłość to chcenie dobra dla bliźniego a symptomem jej jest radość z powodzenia bliźniego i smutek z jego niepowodzenia i pomoc by to powodzenie Jego (Bliźniego) udziałem było. Kto tę miłość w sobie rodzi i łaskę Zbawiciela w sobie prawdziwie rodzi. Ją (łaskę) rodząc, rodzi i Tego, którego jest cząstką. Stąd mawia się, że przez łaskę jest On w nas obecny. Nie tylko historycznego rodzenia ale owego prawdziwego dla Nas Wszystkich.

Wasz ks. Proboszcz Cezary Mastalerz